De Business Case van een speeltuin

Wat houd ik toch van dingen die uit het niets ontstaan. 1 Keer knipperen met je ogen en dan is er opeens iets waar je voor die tijd niet eens aan had gedacht.
Zo was er deze zomer bij T-Mobile opeens het Future Lab. De bedenker mag ik niet noemen, zij is wereldberoemd achter de schermen. Haar gedachte erachter is simpel:
“We hebben spullen en als we die beschikbaar stellen aan mensen om ermee te spelen dan is het een lab.”  Een plek waar je nieuwe technologie spelenderwijs kunt ontdekken, zonder dat het vooraf duidelijk is wat eruit komt. Ik noem het graag een speeltuin.
Dankzij samenwerking met de leuke mensen van het Permanent Future Lab, was het met beperkt budget in enkele weken bedacht en uitgevoerd.

Tijdens de opening van het Future Lab was er deze zomer ook opeens een Summerschool bij T-Mobile. Het idee van de Summerschool is net zo simpel, waardoor briljant.
De meeste werkende ouders met jonge kinderen hebben tijdens de schoolvakantie een klein probleempje. Kinderen hebben 6 weken schoolvakantie. Ouders hebben 5-6 weken vakantie in het hele jaar.
Dus waarom laat je de ouders hun kinderen niet gewoon mee naar het werk nemen?
Ik had het eigenlijk een paar jaar geleden zelf moeten bedenken, toen mijn kinderen nog wat jonger waren. Maar dat terzijde. Binnen enkele weken werd een vol programma georganiseerd en was het Future Lab met Summerschool officieel geopend.
Iedere dinsdag en donderdag een workshop om iets nieuws te leren. Robotica, leren Vloggen, 3D printen, motion video maken, Scratch programmeren, en vele andere mooie onderwerpen. Voor kinderen van T-Mobile medewerkers. Maar veel ouders en volwassenen wilden zelf ook blijven om te spelen en leren.

Bij afwezigheid van onze grootste baas tijdens de zomer, mocht ik als hoofd van de speeltuin de Summerschool op 14 juli openen, een echte eer!
Ik heb de vreemde gewoonte om de mensen die mij opnamen die dag, terug op de foto te zetten. (ben ervoor in behandeling).

Omdat ik zelf deze zomer ook een paar weken in Frankrijk was heb ik vooral online genoten van de prachtige filmpjes en verhalen. Het zag er zo gaaf uit op een afstand. Bij terugkomst op kantoor sprak ik verschillende collega’s met verhalen over hun kinderen en de avonturen in het Future Lab. Ik voelde aan hun energie dat dit bijzondere experiment veel enthousiasme los maakt.
Maar had nog steeds geen idee wat dit precies op ging leveren.

Aan het einde van de zomer mocht ik de kinderen zelf iets bijbrengen rondom ‘overtuigend presenteren.’
Ik had wel eens eerder een presentatie gegeven en ook wel eens iemand overtuigd, dus durfde ik die combinatie wel aan. Deze vaardigheid kunnen kinderen naar mijn idee niet vroeg genoeg mee beginnen. Presentaties oefenen en jezelf terugkijken is confronterend en leerzaam. Het geeft kinderen dat beetje extra zelfvertrouwen om te presenteren.
Wat we die dag ook volop hebben gedaan.

We hebben geleerd hoe je je stem goed kunt gebruiken, welke structuur je kunt hanteren en waar je op moet letten voor je houding. Iedereen is opgenomen en geanalyseerd, door de andere kinderen. Het viel me op dat kinderen veel beter zijn in feedback geven en ontvangen dan volwassenen. Niemand voelde zich aangevoeld en iedereen gaf tips en tops met de intentie om de ander beter te maken. Heel inspirerend, zouden wij volwassenen ook eens moeten doen.
Met elkaar vonden we leuke manieren om met behulp van de overtuigingstechnieken van R. Cialdini meer zakgeld of een nieuwe smartphone van je ouders los te weken.
Dat werd natuurlijk zo creatief en was zo leuk om te doen, dat je me nu ook kunt inhuren voor kinderfeestjes. Als je zelf ook nog wat wilt spieken, check dan mijn presentatie hier.

Maar wacht even, wat levert dat nu eigenlijk op? Die populaire vraag weer, die managers graag stellen bij alles wat ruikt naar buitenschoolse activiteiten. Maar goed, we zijn een commercieel bedrijf, dus is het een vraag die beantwoord moet worden.
Ik begin met een lijstje van dingen die ik heb gezien deze zomer, maar zie ongetwijfeld nog dingen over het hoofd. Voel je vrij om me aan te vullen in de comments hieronder.

1. Content. Het werk van de kinderen is zo leuk om te delen. Kinderen hebben in een workshop ‘Video Maken’ al leuke filmpjes gemaakt en sommigen zijn thuis gewoon verder gegaan.

2. Nieuwe inzichten. Kinderen hebben bedacht hoe reclame voor T-Mobile nog beter kan werken. Welke producten we zouden kunnen aanbieden en hoe we wat er al is nog beter kunnen gebruiken; MB bundels in vliegtuigen, of het ruilen van MB’s tussen kinderen die nooit genoeg hebben en ouders die altijd over hebben.

3. Betrokken trotse ouders. Het is niet voor te stellen, maar hoe anders leer je een volwassen collega kennen als hij geen rol of verantwoordelijkheid vervult, maar gewoon als ouder binnenstapt. De stoere manager is opeens ouder van een kind en daarmee zoveel menselijker. De andere kant van collega’s zien, is mooi en schept een sterkere persoonlijke band. Tussen mensen en het bedrijf en de mensen onderling.

4. Onderscheidend vermogen. Ouders die stiekem ook mee willen doen, verhalen die mensen elkaar vertellen. Er komen nu al verzoeken of we in de herfstvakantie een vervolg organiseren.
Telecom is een markt waarin technologie en proposities makkelijk worden gekopieerd.
Dit concept stands out, is origineel en uniek, gemaakt door mensen van T-Mobile.  Heel veel succes om dat te na te maken. Daarbij komt nog een voordeel; de meeste managers zullen de business case niet zien!

Mijn conclusie : Ieder bedrijf wat serieus mee wil doen aan de toekomst, heeft een speeltuin nodig. Een plek waarvan je vooraf niet weet wat er uit gaat komen. Een plek waar je op een veilige, laagdrempelige manier nieuwe technologie leert ontdekken. Hoe het werkt, wat het voor jou persoonlijk kan doen en hoe je in je functie, afdeling of bedrijf er voordeel mee kunt doen.
Het is goed voor de innovatiekracht van je bedrijf, de persoonlijke betrokkenheid van je medewerkers en onderscheidend vermogen van je merk.

Alle kudo’s voor deze geweldige zomerweken gaan naar de mensen die dit allemaal mogelijk maakten; Karina Ahles-Frijters, Soo Bosman en Anke Brans.
Wat een talent, dank u wel!